Ζήσε το κάθε τι σαν να είναι η πρώτη φορά και η τελευταία

Είπε το Μάτι κάποια μέρα:«Πέρα από τις κοιλάδες αυτές,βλέπω ένα βουνό τυλιγμένο σε γαλάζια ομίχλη.Δεν είναι πολύ όμορφο;»
Το Αφτί αφουγκράστηκε καλά,έμεινε γιά λίγο συλλογισμένο κι έπειτα είπε:«Μα,που είναι αυτό το βουνό;Εγώ δεν το ακούω».
Υστερα μίλησε το Χέρι:«Του κάκου προσπαθώ ν‘αγγίξω ή να νιώσω κάτι.Πουθενά δε βρίσκω βουνό».
Κι η Μύτη μίλησε:«Οχι,δεν υπάρχει βουνό.Δε μυρίζω τίποτα».
Το Μάτι στράφηκε αλλού.Και το Αφτί,το Χέρι κι η Μύτη άρχισαν να κουτσομπολεύουν τις περίεργες παραισθήσεις  του Ματιού.

Στο τέλος συμπέραναν: «Σίγουρα κάτι έχει πάθει το Μάτι!!»