‘Ενα λιονταράκι που από μικρό μεγάλωσε με πρόβατα, και θεωρούσε μια προβατίνα σαν μαμά του, έτρωγε χορταράκι, τεμπέλιαζε και βασικά περνούσε μια ζωή χαρισάμενη.
Όταν μεγάλωσε βεβαια και έγινε ένα θηρίο νόμιζε ότι ήταν ακόμα ένα προβατάκι, ανέμελο, αδύναμο και ευτυχισμένο. Μέχρι που κάποτε ο κακός ο λύκος (πάντα υπάρχει και ένας τέτοιος στα παραμυθια, συμβολίζει το κακό), έκανε επίθεση στο κοπάδι και όλα τα προβατάκια φοβισμένα έτρεχαν να κρυφτούν ακόμα και το λιοντάρι!
Και εκεί που έτρεμε από φόβο διότι έτρεμαν και όλα τα αλλα πρόβατα, άκουσε τη μαμά του
(την προβατίνα που νόμιζε για μαμά του), να φωνάζει διότι την είχε πιάσει ο λύκος.
Και τότε το λιοντάρι σαν κάτι να έσπασε μέσα του μεταμορφώθηκε στον αληθινό του εαυτό, έβγαλε τέτοια κραυγή που ο λύκος έγινε άσπρος από τον φόβο του και έφυγε μακριά.
Από τότε το λιοντάρι συνέχιζει να ζει ευτυχισμένο μαζί με τα πρόβατα, προστατεύοντας τα. 
Leave a Reply