Πολλοί από εμάς, μεταχειριζόμαστε την ιδέα να εκφράσουμε την αγάπη μας όπως μεταχειριζόμαστε ένα βιβλίο που σκοπεύουμε να διαβάσουμε, το τηλεφώνημα που θέλουμε να κάνουμε ή το γράμμα που σχεδιάζουμε να γράψουμε. Η επιθυμία μας είναι γνήσια και οι προθέσεις μας αγαθές, αλλά πάντα βρίσκουμε δικαιολογίες του τύπου ότι η στιγμή δεν είναι κατάλληλη ή ότι προέχουν πιο σημαντικά πράγματα.
Κάποια πράγματα δεν πρέπει να αναβάλλονται. Ένα παιδί που έρχεται τρέχοντας για να το αγκαλιάσουμε και να του πούμε μπράβο για το κατόρθωμά του χρειάζεται τον έπαινο ΤΩΡΑ, όχι όποτε μας δοθεί η ευκαιρία. Ένας φίλος που ζητάει έναν ώμο για να κλάψει δεν μπορεί να περιμένει μέχρι να βρούμε την κατάλληλη στιγμή. Οι αγαπημένοι μας δεν πρέπει να παίρνουν αναβολή για κανένα λόγο.
Η αγάπη είναι μια δέσμευση που εγγυάται ότι θα είμαστε εκεί όποτε μας χρειαστούν. Η άποψη ότι μπορεί να υπάρχει πιο κατάλληλη στιγμή για να εκφράσουμε την αγάπη μας έχει κάνει πολλούς να μετανοιώνουν μια ολόκληρη ζωή. Δεν υπάρχει καμιά εξιλέωση για τις στιγμές που η αγάπη μας ήταν απαραίτητη κι εμείς δεν την προσφέραμε.
Όποιος αφήνει να του φύγει η ευκαιρία να βοηθήσει τον άλλο χάνει μία από τις πλουσιότερες εμπειρίες που έχει να προσφέρει η ζωή.
Απόσπασμα από το βιβλίο “Γεννημένοι να αγαπάμε, Στοχασμοί για την Αγάπη” του Leo Buscalia
Leave a Reply