Η αγάπη δεν κρατάει λογαριασμό

Το να μοιράζεσαι στην αγάπη δεν σημαίνει να κρατάς λογαριασμό για το ποιος κάνει τι ή ποιος κάνει τα περισσότερα. Θα υπάρξουν φορές που θα πρέπει να δώσουμε περισσότερα απ’ όσα θα πάρουμε κι άλλες που θα πάρουμε περισσότερα  απ’ όσα θα είμαστε σε θέση να δώσουμε. Δε νοείται να κρατάμε λογαριασμό σε μια αμοιβαία υποστηρικτική σχέση. Αληθινή αγάπη είναι να θέλεις να δίνεις στον άλλο χωρίς να σκέφτεσαι ποιος ωφελείται περισσότερο. Η ιδέα ότι η αγάπη είναι ένα είδος ¨δούναι και λαβείν” μαρτυρά, στην καλύτερη περίπτωση, μια ανωριμότητα που πρέπει να ξεπεραστεί και, στη χειρότερη, μια διαστροφή της αγάπης, που κάνει δυο πλάσματα να δίνουν μάχη καθημερινά για το ποιος θα έχει τον έλεγχο.
Απ’ όλα τα παιχνίδια που παίζουν οι εραστές, αυτό μπορεί να αποδειχτεί το πιο επικίνδυνο. Όταν οι παίκτες είναι αρκετά ώριμοι για να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να κρατάνε τεφτέρι, ο αγώνας παίρνει τέλος. Και η αγάπη καταγράφει άλλη μια νίκη.
Η αγάπη θα γινόταν απλούστερη αν η πραγματικότητα συμφωνούσε με τις αντιλήψεις μας κι αν ό,τι πιστεύαμε ίσχυε. Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Βλέπουμε αυτό που είμαστε προετοιμασμένοι να δούμε και πιστεύουμε αυτό που θέλουμε να πιστέψουμε. Με την ευρεία έννοια, είμαστε αιχμάλωτοι αυτού που ήδη είμαστε.
Κατανόηση στην αγάπη σημαίνει αποδέσμευση από προσδοκίες και αντιλήψεις, ώστε να αναδειχθεί η όποια αλήθεια. Σημαίνει απαλλαγή από στερεότυπα και προκαταλήψεις και άνοιγμα σε νέες εμπειρίες.
Όταν λέμε ότι δεν αγαπάμε κάτι ή κάποιον, συνήθως εννοούμε ότι δεν μπορούμε να το ή τον δούμε καθαρά. Η καλύτερη κατανόηση είναι αργή διαδικασία, που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή, αλλά η ανταμοιβή είναι πολύ μεγάλη. Ίσως ανακαλύψουμε ότι, αν και μπορεί να είναι οδυνηρό το να μάθουμε καινούργια πράγματα και να αλλάξουμε παλιές πεποιθήσεις, είναι πολύ πιο οδυνηρό μακροπρόθεσμα – και κοστίζει περισσότερο – το να παραμείνουμε στάσιμοι και αδιάφοροι.
Η αγάπη προσφέρεται πάντα σαν δώρο – ελεύθερα, πρόθυμα και χωρίς προσδοκίες. Προσφέρεται ακόμα κι όταν δεν αναγνωρίζεται ή εκτιμάται.
Δεν αγαπάμε για να αγαπηθούμε, αγαπάμε για να αγαπάμε.
Απόσπασμα από το βιβλίο “Γεννημένοι να αγαπάμε, Στοχασμοί για την Αγάπη” του Leo Buscaglia