Ένας πολύ πιστός άνθρωπος ένοιωθε πως ήταν πολύ κοντά στο να λάβει τη φώτιση για το πως να συνεχίσει τον δρόμο του. Κάθε νύχτα, πριν πέσει να κοιμηθεί, παρακαλούσε το Θεό να του στείλει ένα σημάδι για το πως θα έπρεπε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του. Πέρασε έτσι δυο-τρεις εβδομάδες σε μια κατάσταση σχεδόν …
Όλα ερμηνεύονται ανάλογα με το πως τα βλέπει κανείς….. Read More »
Λένε ότι ένας μαθητής πήγε να δει το δάσκαλό του, αναζητώντας συγκεκριμένες εξηγήσεις σχετικά με την έννοια της συγχώρησης και της μνησικακίας. “Δάσκαλε, δεν καταλαβαίνω τις δύο αυτές έννοιες”. Τότε ο δάσκαλος του είπε: “Θέλω από σήμερα να κουβαλάς στους ώμους σου ένα σακί πατάτες”. “Πατάτες;” ρώτησε έκπληκτος ο μαθητής. “Ναι, μια πατάτα για κάθε …
Η μητέρα τους είχε φύγει από νωρίς το πρωί και τα είχε αφήσει στη Μαρίνα, μια νέα δεκαοχτώ χρονών, την οποία έπαιρνε κάποιες φορές για λίγες ώρες προκειμένου να τα προσέχει με αντάλλαγμα μερικά νομίσματα. Από τότε που είχε πεθάνει ο πατέρας, οι καιροί είχαν δυσκολέψει πολύ για να το ρισκάρει να λείψει από τη …
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ακούν ούτε το δέκα τοις εκατό απ΄ότι τους λένε! Έχουν το χάρισμα να ακούν μόνο ό,τι τους αφορά ή τους συμφέρει, ακούν φιλτράροντας εσωτερικά το προσλαμβανόμενο ερέθισμα. Και όμως, τα αυτιά μας προορίζονται για να ακούν αγάπη. Δυσκολεύεσαι να το συλλάβεις, έτσι δεν είναι; ιδίως αν κάποιος στο περιβάλλον σου σε …
Υπάρχει διαφορά μεταξύ των λέξεων :στόχος και πορεία και ο καλύτερος τρόπος για να την αναλύσουμε είναι μέσω της παρακάτω ιστορίας : Πάει κάποιος μια μέρα στη θάλασσα για να κάνει μια βόλτα με το ιστιοφόρο του και, ξαφνικά, ξεσπά μια δυνατή καταιγίδα και παρασύρει ανεξέλεγκτα το σκάφος του στ’ ανοιχτά. Μες την καταιγίδα, ο …
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας πρίγκηπας που ζούσε σ΄ένα παλάτι και είχε ό,τι μπορούσε να επιθυμήσει, σαν κάθε πρίγκηπας του παραμυθιού. Το πρωί της ιστορίας μας, βλέπει να περνάει ένας ζητιάνος μ’ ένα πιατάκι και να ζητάει ελεημοσύνη. Ο πρίγκηπας στέλνει να τον φωνάξουν και είναι έτοιμος να πετάξει μερικά νομίσματα στο παράξενο …
Δυστυχία και προσδοκίες(Ο Δρόμος της ευτυχίας- Χόρχε Μπουκάϊ) Read More »
Το μονοπάτι ανοίγει σαν βεντάλια. Μπροστά μου απλώνονται το λιγότερο πέντε διαφορετικοί δρόμοι. Κανένας δεν δείχνει καλύτερος από τους άλλους. Απλώς, είναι όλοι εκεί. Στο σταυροδρόμι, πάνω σε μια πέτρα, κάθεται ένας γέρος. Παίρνω το θάρρος να τον ρωτήσω: “Ποιό δρόμο λες να πάρω, παππού;” “Εξαρτάται τι ψάχνεις, μου απαντάει ατάραχος. “Θέλω να γίνω ευτυχισμένος” …
Η αλληγορία της άμαξας IV του Χόρχε Μπουκάϊ μέρος 4ο Read More »
Ορισμένοι πιστεύουν ακράδαντα ότι είναι συναισθηματικά ασφαλείς μόνο όταν πραμένουν θωρακισμένοι, κουμπωμένοι και χοντρόπετσοι. Φροντίζουν να μην αποκαλύπτουν τον πραγματικό τους εαυτό, επειδή φοβούνται ότι, δείχνοντας αυτό που είναι, θα εκτεθούν τελικά, θα γίνουν ευάλωτοι. Προστατευμένοι και απρόσβλητοι, δημιουργούν πάντα σχέσεις εντελώς επιφανειακές. Ταυτόχρονα, παραπονιούνται για την απουσία εκείνης της ιδιαίτερης οικειότητας που χαρακτηρίζει την …
Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένας κύριος που ζούσε σύμφωνα με αυτό που ήταν: ένας άνθρωπος απλός και συνηθισμένος. Μια ωραία πρωία, μυστηριωδώς, παρατήρησε ότι ο κόσμος άρχιζε να τον κολακεύει λέγοντάς του πόσο ψηλός ήταν: “Τι ψηλός που είσα!” “Πόσο έχεις μεγαλώσει!” “Ζηλεύω το ύψος σου…” Στην αρχή αυτό τον εξέπληξε, οπότε, για …
Επισκέπτεται κάποιος έναν σοφό και του λέει: “Θέλω να μου διδάξεις τη σοφία σου, θέλω να γίνω σοφός. Θέλω κάθε στιγμή να μπορώ να παίρνω τη σωστή απόφαση. Τι πρέπει να κάνω για να ξέρω ποια είναι η κατάλληλη αντίδραση σε κάθε κατάσταση;” Τότε, του λέει ο σοφός: “Αντί να σου απαντήσω σ’ αυτό που …
Το προφανές δεν είναι πάντοτε η κατάλληλη αντίδραση Read More »