Πέτα τη μάσκα….

“Επειδή κατάφερες να κρύβεσαι καλά μέσα στη σκιά σου, μέσα στη μοναξιά σου, πίσω από την οθόνη σου, νόμισες ότι ξέφυγες από το βλέμμα μoυ?

Επειδή έβαλες φτερά αγγέλων  στις αμαρτίες σου νόμισες πως κέρδισες τη σωτηρία της ψυχής σου?

Eπειδή φόρεσες την αποκριάτικη μάσκα σου νομίζεις ότι μου κρύφτηκες?

Επειδή είπες γλυκά λόγια νομίζεις ότι έκρυψες την αλητεία της καρδιάς σου?

Αλήθεια δε φοβάσαι εμένα  το κωλόπαιδο τον χάκερ, μήπως κάποια στιγμή σπάσω τους κωδικούς της υποκρισίας σου?

Μήπως σε καταλάβω?

Ότι φοράς 365 μάσκες το χρόνο??? Kάθε μέρα Καρναβάλι…

Όμως… δε το ξες φίλε μου ότι στο τέλος τον καίνε τον καρνάβαλο?

Ασε αυτά τα γελοία που αραδιάζεις στον εαυτό σου, για να τον διατηρείς στην ομηρία. Πως τάχα εσύ δεν είσαι σαν τους άλλους, πως εσένα απλά δε σε αγαπήσανε… δε σου δώσανε πράγματα που τα αξίζεις κλπ, κλπ.

Ενας τρόπος υπάρχει!

Πέτα τη μάσκα…. Δείξε το πραγματικό σου πρόσωπο… Σίγουρα σε κάποιον θα αρέσει…

Κάνε μια απότομη αναστροφή! Να τους κουφάνεις!”

Αυτό το post μου το είχαν στείλει  από ένα blog, δυστυχώς δεν μου είχαν γράψει από ποιό. Επειδή όμως είναι επίκαιρο λόγω Αποκριών τώρα και επειδή συμφωνώ με αρκετά από αυτά  που αναφέρει ο αγαπητός blogger, το αναρτώ κι εγώ από εδώ.