Η πραγματική πρόκληση της αγάπης είναι να διατηρούμε την προσωπική μας αξιοπρέπεια χωρίς να παραβιάζουμε την αξιοπρέπεια των άλλων.
Ό,τι πολυτιμότερο έχουμε είναι η προσωπική μας αξιοπρέπεια. Όταν τη χάσουμε, δε μας μένει τίποτα. Καθώς όλοι έχουμε αξία και όλοι είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας, είναι γελοίο να μετράμε την αξία ενός ατόμου συγκρίνοντάς την με την αξία κάποιου άλλου. Οι άνθρωποι που αποτιμούν την αξία των άλλων βάσει της οικονομικής τους επιφάνειας, της εργασίας τους ή του τρόπου ζωής που επιλέγουν θέτουν υπό αμφισβήτηση τη δική τους νοημοσύνη και ευαισθησία.
Εφόσον είμαστε όλοι ίσοι στα μάτια του Θεού, ποιος δικαιούται να χρίσει τον εαυτό του ανώτερο δικαστή; Παγιδευόμαστε σ’ αυτή τη θλιβερή νοοτροπία μόνο όταν επιτρέπουμε στους άλλους να γίνουν εκτιμητές της δικής μας αξίας. Όσο εμείς πιστεύουμε στον εαυτό μας και διατηρούμε τον αυτοσεβασμό, την περηφάνεια και την αίσθηση του χιούμορ μας, δεν κινδυνεύουμε από τέτοιους εισβολείς.
Το να υποτιμούμε τους άλλους για να φανούμε εμείς πιο σημαντικοί είναι ένδειξη της δικής μας αδυναμίας. Γινόμαστε περισσότερο άξιοι συμπόνοιας παρά περιφρόνησης, γιατί στην πραγματικότητα αποκαλύπτουμε την απελπισμένη μας ανάγκη να αγαπηθούμε.
Το να συμπεριφέρεσαι με αξιοπρέπεια δεν είναι τίποτα περισσότερο από το να επιτρέπεις στους άλλους να είναι ελεύθερα ο εαυτός τους.
Leave a Reply