Author: bellavas

Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις για όλα τα προβλήματα της ζωής σου, ούτε έχω απαντήσεις για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου… Όμως, μπορώ να σ’ ακούσω και να τα μοιραστώ μαζί σου. Δεν μπορώ ν’ αλλάξω το παρελθόν ή το μέλλον σου. Όμως… όταν με χρειάζεσαι θα είμαι εκεί μαζί σου. Δεν μπορώ…

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω ενάντια στην αλήθεια της ζωής μου. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε    ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ   Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα  σε τι δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος, όταν του…

Κάποτε έγινε ένας αγώνας βατράχων. Στόχος, να ανέβουν στην ψηλότερη κορυφή ενός πύργου. Πολλοί άνθρωποι μαζεύτηκαν να τους υποστηρίξουν. Ο αγώνας άρχισε. Στην πραγματικότητα, ο κόσμος δεν πίστευε ότι ήταν εφικτό να ανέβουν οι βάτραχοι στην κορυφή του πύργου και το μόνο που άκουγες ήταν : “Τι κόπος! Ποτέ δεν θα τα καταφέρουν…” Οι βάτραχοι…

ΙΣΤΟΡΙΑ 1 “Συγνώμη”, είπε ένα πολύ μικρό ψάρι του Ωκεανού, “είσαι πιο μεγάλος από μένα, οπότε μπορείς να μου πεις πού μπορώ να βρώ αυτό το πράγμα που λέγεται Ωκεανός;” “Ο Ωκεανός”, απάντησε το μεγαλύτερο ψάρι, “είναι εδώ που βρίσκεσαι τώρα”. “Τι αυτό;;” Μα αυτό είναι νερό!! Αυτό που ψάχνω είναι ο Ωκεανός” είπε απογοητευμένο…

Μια γυναίκα φρόντιζε τον κήπο του σπιτιού της, όταν ξαφνικά βλέπει τρεις  γέροντες, φορτωµένους µε τις εµπειρίες της ζωής, να την πλησιάζουν στην είσοδο του σπιτιού. Παρ’ όλο που δεν τους γνώριζε, τους είπε: “Δεν σας γνωρίζω, όµως πρέπει να πεινάτε. Περάστε, αν θέλετε, να φάτε κάτι”. Αυτοί την ρωτάνε: “Ο άντρας σου είναι στο…

Ο ήλιος καθώς ανέτειλε έλαμψε πάνω στ’ ασημένιο νόμισμα. Και ‘κείνο άνοιξε απότομα τα μάτια του και τεντώθηκε μουδιασμένο ύστερα από τόσες ώρες βαθύ ύπνου. Έκανε  τόση υγρασία εκεί πάνω! Επάνω στην κεραμιδοσκεπή  εκείνου του διώροφου αγροτόσπιτου στην άκρη του χωριού.  «Καλημέρα», είπε ευγενικά στην άλλη του πλευρά. Καμιά απάντηση. «Καλή σου μέρα! Ξύπνησε, ξημέρωσε….»…

Μια αληθινή ιστορία με δίδαγμα “Δεν μπορώ” του είπα. “Δεν μπορώ!” “Σίγουρα;” με ρώτησε αυτός. “Ναι. Πολύ θα ήθελα να να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω… Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ!!!” Ο Χόρχε κάθισε σαν το Βούδα πάνω σ΄ εκείνες τις φριχτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του. Χαμογέλασε, με…

One always has to know when a stage comes to an end. If we insist on staying longer than the necessary time, we lose the happiness and the meaning of the other stages we have to go through. Closing cycles, shutting doors, ending chapters – whatever name we give it, what matters is to leave…

Αυτή η ιστορία είναι εμπνευσμένη από ένα ποίημα ενός μοναχού από το Θιβέτ, του Ριμποτσέ, που εγώ το ξαναέγραψα σύμφωνα με το δικό μου τρόπο αφήγησης, για να τονίσω κάποια παραπανίσια χαρακτηριστικά που έχουμε εμείς οι άνθρωποι. (Χόρχε Μπουκάι) Σηκώνομαι το πρωί. Βγαίνω από το σπίτι μου. Υπάρχει μια τρύπα στο πεζοδρόμιο. Δεν τη βλέπω…

Θέλω να με ακούς χωρίς να με κρίνεις Θέλω τη γνώμη σου χωρίς συμβουλές Θέλω να με εμπιστεύεσαι χωρίς απαιτήσεις Θέλω τη βοήθειά σου και όχι να αποφασίζεις για μένα Θέλω να με προσέχεις χωρίς να με ακυρώνεις Θέλω να με κοιτάς χωρίς να προβάλλεις τον εαυτό σου σε μένα Θέλω να με αγκαλιάζεις χωρίς…